don't you feel like crying?

Ζοριζουν τα πραγματα και πρεπει να μιλησεις...ποτέ δεν ηταν καλό να τα κρατας μεσα σου. Επιστρεφεις λοιπον στην φιλοξενη αγκαλια του blogger...γιατι; Εχουν αλλαξει οι ανθρωποι;Μπα,παντα ετσι ηταν...το ηξερα απο παιδι...μοναδικο διαλειμμα τα φοιτητικα χρονια στην Καλαματα. Προθυμοι να σ ακουσουν για μια μονο φορα,ισα για να μπορουν να σου πουν με την πρωτη ευκαιρια "εγω σου τα ελεγα" Προθυμοι να σε βοηθησουν για μια μονο φορα γιατι ουτε αυτοι εχουν,γιατι εχουν κι αυτοι τα δικα τους... Βλεπεις τα αντιθετα φυσικα σε προσεκτικα επιλεγμενες περιπτωσεις γιατι εσυ απλα εισαι "φιλη" κι οχι φιλη. Γιατι εχεις κουσουρια....δεν εχεις δουλεια,δεν εχεις λεφτα,δε ντυνεσαι ωραια,δεν περιποιεισαι τ αμπαλαζ,πιστευεις στον κορωνο'ι'ο,παιρνεις μετρα προστασιας ωχ καημενη,μα τι κορο'ι'δο εισαι!!! Εχεις χασει ολη σου την οικογενεια που ποτέ δεν ηταν και μεγαλη κι ολο κατι χρειαζεσαι....να σου βαψει καποιος το μαλλι γιατι δε γυρναει το χερι,να αλλαξεις λαμπες και κουρτινες και δε φτανεις χώρια που σου'χουν φυγει κι ολα τα δοντια κι εισαι φρικη οταν χαμογελας....ΑΣΕ μας καημενη που εχεις προβληματα κι εσυ χωρις παιδια κι ευθυνες που καθεσαι ολη μερα και τα ξυνεις και δεν πας να πιασεις μια δουλεια ο,τι ναναι,οποιος θελει βρισκει....μηπως εμεις τα'χουμε ολα στρωμενα; Παρατα μας που ολο γκρινια εισαι,ολο κλαψα,θλιψη και μιζερια...που ολο πρεπει να σε κερναμε και να σ ανεχομαστε....